nie martw się

Hej,

Przychodzę do Was z notką z kategorii moje przemyślenia. Spojrzałam na ostatni wpis z 30 listopada 2012 i zdałam sobie sprawę, że od tej pory zmieniło się moje życie o 180 stopni.  Ten wpis będzie uniwersalny, nie będzie opisał jakoś szczególnie moich wydarzeń czy też nie będzie kierowany do osoby która jest mi bliska. Chce Wam pokazać uświadomić taką rzecz o która należy walczyć, że trzeba być silną osobą nawet jeśli życie daje nam ostro w dupę!

Pomimo tego, że wszyscy wokół mówili mi, żebym dała sobie spokój, ja jak na upartą, silną i asertywną osobę zrobiłam na przekór. Chciałam walczyć pomimo tego wszystkiego o to co wydawało mi się dobre, bliskie mojemu sercu. Wiele przeszłam by osiągnąć to co jest teraz. Wiele nocy nie przespałam, wiele łez wylałam, tyle godzin zmarnowanych na bezsensowne kłótnie, na wylewanie swojej goryczy, doświadczyłam bólu, który uświadomił mi, że po raz pierwszy poczułam taką potrzebę starania się o drugiego człowieka, o obcego człowieka który z dnia na dzień z godziny na godzinę stawał się dla mnie kimś, przy którym zapominam o wszelkich nieszczęściach, czuje się kochana. Patrząc teraz na to z perspektywy czasu, to druga osoba zrobiła taki ogromny postęp, nauczyła się wszystkiego. Oboje się czegoś nauczyliśmy. Jesteśmy bogatsi o bagaż doświadczeń. Wiem, że przez moje myślenie, przez moje szukanie dziury w całym, mogłam w jednej sekundzie zrujnować to na co pracowaliśmy tak długi czas. Jednak nie jestem osobą, która żyje na niepewnym gruncie. Muszę mieć pewność tego na czym stoję, muszę mieć tą niewidzialną umowę która brzmi ‘nie to nie skończy się jutro’. Muszę mieć to uczucie bezpieczeństwa, że jeśli się otworzę to druga osoba mnie nie zrani, nagle mu się nie odwidzi, że się nie znudzę jak pies który nie jest już szczeniakiem, jak zabawka dla małego dziecka, kiedy dostanie nowe, ładniejsze. 

Długo nie mogłam pogodzić się z tym, że istnieje coś takiego jak brak wspólnych zainteresować z tą osobą, posiadanie zupełnie innych znajomych. Pochodzić z dwóch różnych światów. Jednak teraz z biegiem czasu jestem mądrzejsza o to, bo jeśli na kimś ci zależy to możesz chodzić po wodzie, pokonasz wszelkie przeciwności losu, będziesz chciał zrobić dla niej wszystko. Na początku również denerwowało mnie to, że za szybko przywiązałam się do tej osoby, byłam zła, że ta osoba nie czuje do mnie tego samego co ja, bałam się, że to zepsuje wszystko. Jednak stało się inaczej. Miesiące uświadomiły mi, że nie warto się śpieszyć, bo łatwo można spieprzyć to co się buduje od podstaw. Dzięki temu nauczyłam się pokory i cierpliwości, która właśnie procentuje. Słowa ‘nie martw się wszystko będzie dobrze’, dopiero teraz dotarły do mnie, że przecież jeśli teraz jest dobrze to dlaczego w przyszłości tak nie może być? A może nawet będzie lepiej. Hollywoodzkie historie wymyślone przez scenarzystów o szczęśliwej i perfekcyjnej miłości mogą być prawdziwe, jeśli sami tego chcemy. Wszystko może być perfekcyjne tylko nie warto ślepo patrzyć na te wszystkie filmy i wymagać od drugiego człowieka bóg wie czego! Cieszmy się z najdrobniejszych rzeczy, bo to jest nasze, nikt nam tego nie zabierze. To dla nas ma być to IDEALNE, to nie może być na pokaż, żeby inni nam zazdrościli. To do niczego nie prowadzi.

Siedzisz w aucie, jest godzina 4 a może 5, w tle słyszysz piosenki, piosenki które tak uwielbiasz, bo przecież są smutne. Patrzysz na księżyc przez szybę na tylnym siedzeniu. Zastanawiasz się czy to sen czy naprawdę siedzisz z osoba którą darzysz szczególnym uczuciem.  Zamykasz oczy, tulisz się do niego, próbujesz nie płakać, chociaż czujesz, że oczy wypełniają ci się łzami. Mówisz mu, że nie lubisz tego uczucia, że tak bardzo lubisz go. On mówi, że wszystko będzie dobrze, że nie masz o co się martwić, i chyba lubi cię tak samo jak ty.  Boje się powiedzieć, że kogoś  kocham kiedy nie wie jak nazwać to uczucie, z biegiem czasu przekonam się czy właśnie tak wygląda miłość, nie chce niczego pochopnie nazywać. Na razie niech pozostanie to w sferze lubienia kogoś bardziej niż innych. W tym momencie nie ważne czy świat się kończy czy nie. Masz to zapewnienie od niego, że nic się nie stanie, że jesteś dla niego ważna tak samo jak on dla ciebie. Obiecujesz, że od tej pory nie będziesz się już przejmowała tym, co będzie w przyszłości. Bo liczysz na to, że to się nie skończy a kiedyś zacznie. Zacznie tak jak tego pragniesz odkąd go poznałaś. Ten dzień zapamiętasz do końca życia, bo nikt nie ma takiego prawa aby odebrać nam to co się wydarzyło. Co jest najwspanialsze w życiu, że nie zapominamy wspomnień, że wspominania są najcenniejsze w naszym umyśle.

Tą notką chciałabym Wam uświadomić jak cudowne może być życie, jeśli sami bez zbędnych ludzi czy też przykładów z filmu będziemy chcieli je pisać i przeżywać te chwile z osobami które są dla nas ważni. Warto jest walczyć o ludzi, o uczucia o życie czy też o właśnie marzenia. Potem jeśli coś się nam uda jest najpiękniejszym czasem i będziemy dumni z tego,że MY sami przyczyniliśmy się do tego.

Chciałabym też dodać krótką informacje : jeżeli macie pomysł na jakiś konkretnych temat przemyśleń czy też mojej opinii na dany temat możecie pisać to w komentarzu czy też na emailu. Jeżeli również macie jakiś problem z czymś z czym sobie nie radzicie a chcielibyście zasięgnąć  mojej porady to śmiało piszcie na email : gumijagoda@poczta.onet.eu . Postaram się pomóc jak tylko mogę. Korzystając z ferii mam więcej czasu i mogę odpisać wam ;)